Interview De Telegraaf

10.12.2016

Sterker na tegenslag Naar eigen zeggen leidde triatleet Marc Herremans (42) tot zijn 27e een perfect leven. Hij was dag in, dag uit bezig met zijn grote passie sport. Na vier jaar aan triatlon te hebben gedaan, kon hij twee Belgische titels en twee keer een achtste WK-plaats op zijn naam schrijven. Totdat de Belg op 28 januari 2002 tijdens een trainingskamp op Lanzarote zwaar ten val kwam. De diagnose was een complete dwarslaesie, met als gevolg verlamming van borst tot tenen. Dat jaar werd de sporter levenslang veroordeeld tot leven in een rolstoel. ,,Ik weet dus wat tegenslag inhoudt”, vertelt Herremans nuchter. ,,Als professioneel atleet leek het leven plots geen nut meer te hebben.” Sombere gedachten die tot een dag na de operatie duurde. ,,Toen kwam het zoontje van mijn zus langs in het ziekenhuis. Hij sprong op mijn bed en zei: ’Nonkel Marc, ik ben zo blij dat je terug bent’. Dat moment besefte ik dat ik helemaal geen pech had, maar juist geluk. Voor hetzelfde geld had ik dat manneke nooit meer gezien. In tegenstelling tot veel andere mensen kreeg ik een tweede kans die ik met beide handen moest aangrijpen.” Ziekte, overlijden, scheiding, een mislukte sollicitatie: werkloosheid. Vroeg of laat krijgen we allemaal met tegenslag te maken. Maar u kunt er echt sterker uitkomen. Een kwestie van de juiste focus. Door Charlotte Snel Illustratie Kees van de Nes Herremans pakte zijn wensenlijstje van voor het ongeluk erbij: de Ironman van Hawai winnen, de Crocodile Trophy rijden en vader worden. Amper veertien jaar nadat hij verlamd raakte, zijn al zijn doelen verwezenlijkt. ,,Ik zag in dat elke tegenslag in het leven een kans is om terug te vechten. Iedereen op deze planeet draagt een rugzak mee. Sommige enorme, sommige kleine. Maar zolang je hart klopt en je hersenen intact zijn, is er nog van alles mogelijk.” Herremans beweert absoluut niet dat het makkelijk is. ,,Ik ben geen goeroe. Ik kende net als iedereen eens mindere momenten. Maar het is echt mogelijk om weer op te krabbelen.” Als metafoor voor het leven hanteert de Belg een stel kaarten. In de westerse wereld starten we allemaal met mooie kaarten. Maar net als bij een gewoon kaartspel trek je af en toe een slechte kaart. ,,Dan gaat het erom: wat doe je daarmee? Stop je met spelen en gooi je al je kaarten weg of probeer je die zwarte kaart om te draaien en het spel zo kleurrijk mogelijk uit te spelen?” Vooral een kwestie van mindset, benadrukt Herremans. Het gaat erom hoe u dingen bekijkt. Is uw slechte kaart een kilometerslange file? Fijn voor u. Dat betekent dat u zich een auto kunt veroorloven. Is uw slechte kaart verandering op werk? Dan heeft u, in tegenstelling tot veel andere mensen, in ieder geval een baan. ,,Als je zaken op die manier kunt benaderen, zul je uiteindelijk toch gelukkig door het leven kunnen gaan. Ik kan constant balen van het feit dat ik niet meer kan lopen, maar waarom zou ik energie steken in iets wat toch niet verandert? Ik focus me liever op positieve zaken, hoe klein ook.” Neem de commotie rond Amerika’s aanstaande president Trump. Onbegrijpelijk, vindt Herremans. ,,Ik snap niet dat iedereen daar zoveel energie in steekt. Het verandert niks en je hebt toch niet in de hand wat er in de toekomst gebeurt. Ik ga liever met mijn kinderen in het bos wandelen dan uren op internet volgen wat er in de Verenigde Staten gebeurt. Hoe maakt me dat gelukkig?!” Nog een wijze les die de sporter graag aan iedereen zou willen meegeven: kijk niet constant op naar mensen die meer hebben. ,,We leven in een soort ratrace. Mensen willen constant meer, groter, mooier. Lijkt me heel frustrerend. Ik ben gaan kijken naar mensen die het minder hebben. Ja, ik kan niet meer lopen, maar bedenk hoeveel kinderen er elke minuut van de honger sterven. Dan heb ik toch eigenlijk geen reden tot klagen?” Hoewel zijn moeder beweert dat haar zoon nog exact dezelfde is, denkt Herremans dat het ongeluk in 2002 absoluut heeft bijgedragen aan zijn hernieuwde blik op het leven. ,,Ik heb geleerd dat het leven in een seconde kan veranderen en dat het, mede door het verlies van dierbaren, ook zo voorbij kan zijn. Wie garandeert dat er nog iets is, wanneer het kaartspel is afgelopen? Cliché, maar waar: elke dag is een geschenk.” Tegenwoordig zet Herremans zich in als motivatiecoach voor bedrijven en onlangs legde hij de laatste hand aan zijn boek De kaarten van je leven. Het allerliefste brengt hij zijn tijd thuis door met zijn vrouw, kinderen en hond. Van een voorbeeldfunctie of heldenstatus wil hij niets weten. ,,Natuurlijk vind ik het fantastisch als ik met mijn ervaringen mensen kan helpen, daarom heb ik het boek ook geschreven. Maar laat me lekker in alle anonimiteit van het leven genieten.” Hoewel eigenlijk al zijn dromen zijn vervuld, heeft Herremans stiekem nog een wens: ooit weer kunnen lopen. ,,Daar geloof ik in, maar eerlijk gezegd is het me meer waard dat mijn kinderen kunnen lopen. Mijn bloed stroomt door hun anderen. Verder wil ik vooral precies de vader voor hen zijn die mijn vader voor mij was. Hen in alles steunen en de waarde van het leven bijbrengen.”